آسیب شناسی سیاسی و تحلیل واژگان حقوق زن در نظام قضایی ایران

در نظم حقوقی کنونی، موضوع ارتقا و احترام به حقوق بشر زنان یکی از بایسته های علمی پژوهشی و از ضرورتهای علمی و اجتماعی روزگار بوده تا جایی که سالیان متمادی طول کشید تا بشر به این وحدت نظر برسد که »حقوق زنان، حقوق بشر است.« باری، یکی از بارزترین مسائلی که در عصر ما به آفت تجدد و یا تحجر گرفتار آمده مسئله شخصیت انسانی و جایگاه حقوقی زنان است وانگهی عنصر تجدید مآبی که به تبع مدرنیته گریبانگیر کشورهای اسلامی شده آفتی است که بنیانهای تفکر دینی را از درون میپوساند و در نهایت چیزی جز پوسته نازک از دین باقی نمیگذارد. مفروض است در نگاه اسلامی، زن و مرد دارای اشتراکات انسانی۵ تکریم شده خداوند، دارای هدفی واحد در خلقت و برخوردار از امکان سعادت و تقرب یکسانند که این استعارهمنشا تجدید و تشدید تراوشات ذهنی نگارنده در احیا و اشباع حقوق اکسیده زن، انعکاس و نشخوار آن در بطن قانون نانوشته اساسی و مدرنیته گردد. روش تحقیق با توجه به اهداف پژوهش، توصیفی تحلیلی و در عین حال کتابخانه ای (اسنادی) است که نتایج حاصل از فرضیه های پژوهش حاکی از آن است که کرامت و جایگاه رفیع زن در نظام حقوقی ایران تا حدودی تثبیت و بعضا نیازمند قلمزنی علمی و عملی بوده که در این جستار حقوق زنان با توجه به شرایط اجتماعی و تحلیل علمی مورد تجزیه واقع میگردد.