نقش واسطه ای سبک های عشق ورزی در رابطه بین طرحواره های سازش نایافته اولیه و طلاق عاطفی

هدف: هدف از این پژوهش مقایسه نقش واسطه ای سبک های عشق ورزی در رابطه بین طرحواره های سازش نایافته اولیه و طلاق عاطفی بود.روش: روش پژوهش از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش گردآوری دادهها توصیفی پیمایشی بود که جامعه آماری آن شامل کلیه ی متاهلینی بود که در شهر تهران در سال ۱۳۹۹-۱۴۰۰ زندگی می کردند. برای حجم نمونه براساس گفته بورگو کال که برای پژوهش -های رگرسیونی استفاده می شود بکار برده شد که با توجه به تعداد ۲۴ خرده مقیاس و به منظور دستیابی به نتیجه ی مطلوبتر، در مجموع تعداد ۳۶۰ نفر از متاهلین شهر تهران به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات میدانی در این پژوهش ، پرسشنامه بود که برای بررسی طرحواره سازش نایافته اولیه از پرسشنامه یانگ (young, ۱۹۹۸)، طلاق عاطفی از پرسشنامه گاتمن (Guttman, ۲۰۰۸)و سبک عشق ورزی از پرسشنامه هندریک .سی و هندریک .اس (Hendrik and Hendrik, ۲۰۰۷) استفاده شد. روش تحلیل مورد استفاده در این پژوهش مدلیابی معادلات ساختاری بود.یافته ها: نتایج نشان میدهند؛ بین طرحوارههای سازش نایافته اولیه (محرومیت هیجانی و نقص /شرم) و طلاق عاطفی رابطه مثبت و بین سبک های عشق ورزی (اروس، استورگ و پراگما) و طلاق عاطفی رابطه منفی وجود داشته . همچنین بین طرحواره سازش نایافته اولیه محرومیت هیجانی و طلاق عاطفی در حضور سبک های عشق ورزی اروس، استورگ طرحواره سازش نایافته اولیه نقص /شرم و طلاق عاطفی در حضور سبک های عشق ورزی اروس رابطه مثبت بوده است .