تاثیر آموزش مبتنی بر کنجکاوی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیم و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری

هدف از انجام تحقیق حاضر بررسی تاثیر آموزش مبتنی بر کنجکاوی بر راهبردهای یادگیری خودتنظیم و خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان مبتلا به اختلال یادگیری بود. این پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ ماهیت ، یک پژوهش از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان ابتدایی در شهر اصفهان دارای اختلال یادگیری نوشتن در سال تحصیلی ۱۴۰۰-۱۴۰۱ بود. حجم نمونه در پژوهش حاضر دو گروه ۲۰ نفره آزمایش و کنترل بود که از طریق روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جایگزینی افراد در گروههای آزمایش و کنترل بر اساس نمونه گیری تصادفی صورت گرفت . برای دستیابی به دادههای کمی بر اساس متغیرهای پژوهش از پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی جینکزو مورگان (۱۹۹۹) و پرسشنامه بوفارد و همکاران (۱۹۹۵)، استفاده شد. در تحقیق حاضر مداخله ارائه شده به گروه آزمایش طی ۱۰ جلسه ۴۵ دقیقه ای ارائه شد. تجزیه و تحلیل دادههای بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss و آزمون کوواریانس صورت گرفت . طی نتایج حاصل از تحقیق می توان نتیجه گرفت یادگیری مبتنی بر کنجکاوی افزایش معنی داری بر مولفه های خودکارآمدی تحصیلی دانش آموزان دارد. همچنین روش آموزش مبتنی بر کنجکاوی تاثیر مثبت معنی داری بر مولفه های یادگیری خودتنظیم دانش آموزان داشت . بنابر یافته های تحقیق حاضر پیشنهاد می شود از یادگیری مبتنی بر کنجکاوی در تدریس دروس به دانش آموزان دارای اختلال یادگیری استفاده شود.