تاثیر سنجش میزان آگاهی مربیان از مبانی فلسفی بازی های آموزشی و میزان بکارگیری آن ها در فعالیت های آموزشی پیش دبستانی

بازیهای آموزشی ، برای تقویت و رشد قوای حسی و ذهنی کودک می باشد، آنچه در بازیهای آموزشی مورد نظر است ، چگونگی استفاده از بازی در رشد قوای حسی حرکتی و به فعالیت واداشتن کودک از طریق تمرین با وسایل بازی است ، یکی از فعالیت های لذتبخش و سازنده برای همه ، به ویژه برای کودکان و نوجوانان، بازی است . کودکان از طریق بازی ها که با هیجان همراه است ، زندگی در دنیای آینده را تمرین می کنند. ویژگی های هر بازی و فایدههای آن در رشد همه جانبه ی قوای ذهنی ، جسمی ، شخصیتی و اجتماعی کودک باعث شده است توجه تعداد زیادی از دست اندرکاران تعلیم و تربیت به چگونگی نقش آن در امر آموزش کودکان معطوف شود بازی برای درمانگران وسیله مناسبی است تا به دنیای کودکان راه یابند و آن را بهتر بشناسند و به مشکلات آنان پی ببرند، بازی ، آموزش است و کودک از طریق بازی ها مهارتهای گوناگونی کسب می کند. بازی ، بهترین وسیله ای است که از طریق آن می توان بسیاری از مفاهیم را آموزش داد. بازی طبیعی ترین و بهینه ترین روش یادگیری در دوران کودکی است . هدف پژوهش حاضر تاثیر سنجش میزان آگاهی مربیان از مبانی فلسفی بازی های آموزشی و میزان بکارگیری آن ها در فعالیت های آموزشی پیش دبستانی می باشد، جامعه آماری این تحقیق ، مربیان پیش دبستانی شهر سنندج می باشد که تعداد کل آنها ۱۵۲۳ نفر می باشند و بصورت نمونه گیری هدفمند ۶۰ نفر به عنوان حجم نمونه انتخاب گردید، روش پژوهش کیفی و جمع آوری اطلاعات با استفاده از مصاحبه ی نیمه ساختاریافته می باشد، یافته ها نشان داد که میزان آگاهی مربیان از مبانی فلسفی بازی های آموزشی و میزان بکارگیری آن ها در فعالیت های آموزشی پیش دبستانی دارای نقش موثری می باشد.