بررسی رابطه سبکهای یادگیری و جهتگیری هدف با اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان با نقش میانجی منبع کنترل

از آنجایی که دانش آموزان یکی از ارکان اساسی نظام آموزشی کشور هستند، توجه به این قشر، از لحاظ آموزشی و تربیتی، باروری و شکوفایی هر چه بیشتر نظام آموزشی و تربیتی جامعه را در پی دارد. از اینرو هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه سبکهای یادگیری و جهتگیری هدف با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان با نقش میانجی منبع کنترل بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی و همبستگی و بر مدل معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان دوره دوم مقطع متوسطه شهر مشهد در نیمسال دوم سال تحصیلی ۱۴۰۰-۰۱ تشکیل داد. نمونهی آماری پژوهش شامل ۳۸۴ نفر بوده که به روش تصادفی خوشهای چندمرحلهای انتخاب شدند. داده های پژوهش با استفاده از پرسشنامه های اهمالکاری تحصیلی سولومون و راتبلوم (۱۹۸۴)، سبکهای یادگیری کلب (۲۰۰۵)، جهتگیری هدف الیوت و چرچ (۱۹۹۷) و منبع کنترل راتر (۱۹۶۶) جمعآوری؛ و توسط نرم افزارهای SPSS-۲۲ و Smart PLS-۴ تجزیه و تحلیل شدند. یافته های حاصل از پژوهش نشان داد سبکهای یادگیری همگرا و انطباقی؛ جهتگیری هدف مهارتی- گرایشی و جهتگیری هدف مهارتی-اجتنابی؛ و منبع کنترل درونی به صورت مستقیم با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان در ارتباط بودند؛ همچنین سبکهای یادگیری همگرا و انطباقی؛ جهتگیری هدف مهارتی- گرایشی و جهتگیری هدف مهارتی-اجتنابی از طریق نقش میانجی منبع کنترل درونی با اهمالکاری تحصیلی دانش آموزان در ارتباط بودند. یافته های پژوهش حاضر بیانگر تاثیرپذیری پیچیده اهمالکاری تحصیلی از تاثیر سازه های شناختی/ هیجانی - رفتاری/ ارتباطی میباشد.