بررسی اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر فرسودگی ناشی از سرطان در افراد مبتلا به سرطان در مشهد

این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی مداخله متمرکز بر شفقت بر فرسودگی مرتبط با سرطان در افراد مبتلا به سرطان انجام شد. روش تحقیق به صورت نیمه ازمایشی با طرح پیش آزمون – پس آزمون بود و جامعه آماری آن ۱۵۰۰۰ نفر از بیماران مبتلا به سرطان در شهر مشهد در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۰ بود که تعداد۶۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسش نامه فرسودگی ناشی از سرطان پاسخ دادند. حاصل به روش آزمون کواریانس و کواریانس چند متغیری با استفاده از نرم افزار ۲۵(SPSS)، داده ها تجزیه و تحلیل شد. یافته ها نشان داد آموزش شفقت درمانی بر خرده مقیاسهای فرسودگی سرطان دارای اثر معنادار میباشد و حدود ۸۶ درصد از تغییرات مربوط به تاثیر مداخله است. همچنین همه خرده مقیاسها اثر معنادار پذیرفته اند که خرده مقیاس »فرسودگی جسمانی« بیشتر تحت تاثیر قرار گرفته است. درنتیجه میتوان جهت کاهش فرسودگی ناشی از سرطان از مداخلات درمان متمرکز بر شفقت استفاده کرد.