بررسی رابطه بین تدریس تحول آفرین با نشاط ذهنی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین تدریس تحول آفرین با نشاط ذهنی دانش آموزان بوده است. پژوهش حاضر از نوع توصیفی رویکرد پیمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه دانش اموزان پسر پایه ششم شهر اصفهان به تعداد ۹۰۰ نفر میباشند. با توجه به جدول مورگان بر اساس نمونه گیری تصادفی ساده تعداد ۲۶۹ نفر انتخاب شد. ابزار اندازهگیری دو پرسشنامه نشاط ذهنی آرجیل و لو (۱۹۸۹) و پرسشنامه تدریس تحول آفرین بوچامپ و همکاران (۲۰۱۰) استفاده شد. همچنین جهت برآورد ضریب اعتبار پرسشنامه ها از طریق ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که ضریب آلفا برای پرسشنامه ها به ترتیب ۰/۸۳و ۰/۸۶به دست آمد. در نتیجه پایایی آزمون تایید شد. داده های به دست آمده با استفاده از آزمون ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون با نرم افزار SPSS ۲۰ مورد تحلیل قرار گرفتند. نتایج نشان داد بین تدریس تحول آفرین با نشاط ذهنی دانش آموزان در سطح ۹۹ درصد رابطه مثبت و معنی دار وجود دارد نتایج رگرسیون حاکی از آن است که با یک واحد استاندارد افزایش در تدریس تحول آفرین، ۰/۳۱ واحد استاندارد افزایش در نشاط ذهنی همراه است.