تبیین و بررسی مسئله تناسخ در حکمت متعالیه

تناسخ در اصطلاح، انتقال نفس از بدن دنیوی به بدن اخروی مناسب با اوصاف و ملکات اخلاقی و ظهور آن در آخرت است . صدرالمتالهین شیرازی بر اساس مبانی حکمت متعالیه از جمله اصالت وجود، حرکت جوهری تشکیک وجود، اتحاد عاقل و معقول و مبنای انسان شناسی خویش به تناسخ ملکوتی استدلال کرده است .وی با استناد به دلایل عقلی و آیات و روایات اثبات کرده است که باورها و اعمال اختیاری سبب تحول نفس و ایجاد صورت نوعیه جدیدی در انسان شده که انسان با همان صورت نوعیه مکتسبه از اعمال و ملکات نفسانی به عالم آخرت منتقل و با آن محشور می شود. هدف در این پژوهش تبیین مفهوم تناسخ ملکوتی و تفاوت آن با تناسخ ملکی در حکمت متعالیه و تبیین این مسئله در قرآن و برخی از روایات است