مطالعه روابط ترکیه و ایران در زمان آتاتورک و رضاشاه پس از برقراری جمهوری در ترکیه

هدف از پژوهش حاضر مطالعه روابط ترکیه و ایران در زمان آتاتورک و رضاشاه پس از برقراری جمهوری در ترکیه می باشد. روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با استفاده از منابع کتابخانه ای می باشد.نگاهی به رفتارها و سیاست های رضاخان و مصطفی کمال در مدت زمانی پیش و پس از دستیابی آن ها به قدرت، نشان میدهد که هر دو کم و بیش در یک مسیر گام برمی داشتند و اهداف مشترکی را دنبال می کردند. اولین ارتباط میان رضاخان و مصطفی کمال، بعد از اعلام رسمی جمهوریت ترکیه به وقوع پیوست. به محض اعلام جمهوریت در ترکیه، رضاخان که در آن مقطع هنوز سردارسپه بود، یک جلد قرآن و یک قبضه شمشیر مرصع جهت وی که رهبر ترکیه جدید بود فرستاد و به مناسبت این پیروزی به او تبریک گفت. این پیام تبریک و هدایا، مقدمه دوستی میان آن ها را فراهم کرد و هر دو اظهار علاقه کردند با تعمیق روابط دوستانه میان دو کشور، گذشته مملو از جنگ و خونریزی را فراموش کنند. اسناد و مدارک موجود حاکی از آن هستند که نه رضاخان و نه مصطفی کمال، هیچکدام شخصا ظرفیت انجام چنین تحول بزرگی را در کشورهایشان نداشتند بلکه سیاست قدرت های بزرگ در قبال ایران و ترکیه و قرارگرفتن افرادی چون محمدعلی فروغی و تیمورتاش در کنار رضاشاه و عصمت اینونودر کنار مصطفی کمال، شرایط را به گونه ای برای آنان فراهم کرده بود که این دو شخصیت نظامی و مستبد، بتوانند ثبات از دست رفته را در کشورهایشان مجددا برقرار سازند و ضمنا میان دو کشور روابط دوستانه برقرار نمایند.