مروری بر نقش مشارکت تحصیلی والدین در جهت گیری هدف دانش آموزان

جهت گیری هدف به عنوان الگوی منسجمی از باورها، اسنادها و اعتقاداتی توصیف می شود که منجر به خودتنظیمی مهارت های فردی و آشکار ساختن اهداف ایجاد شده برای دستیابی به موفقیت می گردد. بر اساس نظریه انگیزه پیشرفت، جهت گیری هدف یک گرایش انگیزشی است که بر چگونگی رویکرد، تفسیر و واکنش افراد به موقعیت های موفقیت تاثیر می گذارد و یک ویژگی نسبتا پایدار است. جهت گیری هدف به طور مداوم به چهار زیرگروه جهت گیری تسلط/گرایشی، تسلط/اجتنابی، عملکرد/گرایشی و عملکرد/اجتنابی تقسیم می شوند. جهت گیری هدف می تواند در نتیجه فرآیندهای فردی دانش آموز یا تعامل فرد با محیط بیرونی مانند مشارکت تحصیلی والدین حاصل شود. مشارکت والدین به مجموعه گسترده ای از رفتارهایی که والدین در مورد تجربیات آموزشی و یادگیری کودکشان انجام می دهند، اطلاق می شود. مشارکت تحصیلی والدین به عنوان نوعی سرمایه اجتماعی تلقی می شود که به وسیله آن والدین می توانند بر نتایج آموزشی فرزندان خود تاثیر بگذارند. با توجه به نظریه شناخت اجتماعی پایه و اساس عملکرد فرد در سیستم های اجتماعی قرار دارد و عوامل محیطی نه تنها آنچه را که فرد به آن فکر می کند، بلکه آنچه را که انجام می دهد تحت تاثیر قرار می دهند. والدین می توانند نگرش ها و رفتارهای مثبت را از طریق نشان دادن نگرش های مثبت نسبت به تکالیف تحصیلی خانه و انجام دادن تکالیف در زمانی مشابه با زمان انجام تکالیف توسط دانش آموزان الگودهی کنند.