رویکردی هستی شناختی به فلسفه تربیتی در مدرسه ی آینده

یکی از مهمترین اولویت های نظام آموزشی در هر کشوری تطبیق و به روزرسانی نهاد آموزشی با تغییرات و تحولات در سایر ساحات زندگی فردی و اجتماعی است. این ساحات از تغییرات محلی و جهانی و دیالکتیک آن دو متاثر می شوند. از جمله ی آن ها می توان به تحولات معرفت شناختی و هستی شناختی اشاره کرد. به رسمیت شناختن زیست جهان مدرن البته اقتضائات بسیاری را می طلبد که گاه در تعارض با جهان بینی های بومی ملت های مخالف قرار می گیرد. رسالت نهاد آموزشی به واقع کلمه مرتفع کردن این تناقضات و تعارضات هست که برای نیل به آن نیازمند ارتقا سطح فلسفه ی تربیتی نهاد آموزش متناسب با اقتضائات آینده هستیم. رویکردی هستی شناختی به فلسفه تربیتی در مدرسه ی آینده مهمترین ساحت قاعده ساز برای نهاد علم می باشد که در واقع می تواند به ساماندهی سبک زندگی و رابطه ی جامعه با نهاد علم؛ رابطه ی مدرسه و خانواده و ...مدد رساند. در این مقاله به فقدان هستی شناسی متناسب با زیست جهان جدید در کشور عزیزمان می پردازیم و جامعه ی آماری مطالعه ی خویش را دانش آموزان دوره ی متوسطه اول و دوم انتخاب می کنیم. باشد که نتایج این پژوهش در ارتقا نظام آموزشی کشور و تحول آفرینی در سطوح بنیادین به حد بضاعت خویش موثر واقع شود. باشد که در تجویز نسخه برای نسل جدید؛ در امر خطیر آموزش و پرورش؛ به مختصات خاص زیست جهان جدید و تفاوت دنیاهای آنها ملتفت باشیم. حراست از آرامش و بهداشت روانی کنشگران اجتماعی و بخصوص جوانان و نوجوانان از وظائف نهاد آموزش می باشد. البته خانواده در هر جامعه ای به عنوان اولین نهاد اجتماعی که شخص در آن عضویت پیدا می کند و مراحل رشد و بالندگی و جامعه پذیری را در آن طی می کند از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است در جامعه ی ما که عده ای از علمای علوم اجتماعی آن را با وصف جامعه پدرسالار معرفی می کنند خانواده به طریق اولی حائز اهمیت است. با وجود انواع بحران های هویتی در میان جوانان به جهت دیالکتیک امر محلی و امر جهانی در دنیای جدید، و با وجود شکاف فاحش نسلی در جامعه ما، متولیان امور بایستی در نهایت درجه به ترمیم روابط میان نسلی همت بگمارند و با انواع سیاستگذاریهای پیشگیرانه و حمایتگرانه نسبت به تبعات مخرب و منفی رادیکالیزه شدن این روابط در سطح جامعه آگاه باشند.