جنسیت و فرهنگ در امنیت شهری مطالعه موردی شهر تهران

بیش از نیمی از جمعیت جهان در سکونتگاه های شهری زندگی میکنند.شهرها کانون تصمیم گیری های سیاسی ،اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی به شمار می روند و تجلی گاه نظام های ارزشی ، آرمان ها، تمایلات و تمنیات میلیاردها نفر می باشند. استیلای شهرها روند تحول فکری، ارزش ها، باور ها، امیدها، بیم ها، حیات ذهنی و جریان دیالکتیکی فرهنگ ها را سمت و سو می بخشد و به گونه ای بحث جبر محیط شهری را مطرح می سازد. روند شهرنشینی ، نظام شهرسازی و الگوی مسکن گزینی انسان در فضاهای شهری متاثر از نظام های اقتصادی، شیوه تولید و سیاست های جهانی است .(دیوید اچ و همکاران،۱۳۹۱) همچنان بعضی از شهرها و ساختارهای شهری هنوز توجهی به مسائل جنسیتی و ایجاد شرایط برابر برای همه اقشار جامعه ندارد.امنیت پیش از آن که قابل تعریف باشد، پدیده ای ادراکی و احساسی است یعنی این اطمینان باید در ذهن توده مردم، دولتمردان و تصمیم گیران به وجود آید که برای ادامه زندگی بدون دغدغه ، امنیت لازم وجود دارد.از این رو، امنیت یکی از مولفه های اساسی رفاه اجتماعی و از اساسی ترین نیازهای هر جامعه است و زنان به عنوان نیمی از جمعیت جامعه گروه آسیب پذیری هستند که امنیت آنها از راه های گوناگون در معرض تهدید قرار دارد. (کاظمی ، ۱۳۵۲، ص۱۱۷). ضرورت ایجاد فضاهای شهری ایمن برای زنان در جایگاه اقشار آسیب پذیرتر جامعه از مسایل مهم و قابل توجهی است که با مسایلی چون جرم، خشونت ، قربانی شدن، پیشگیری از درماندگی و افسردگی در ارتباط قرار می گیرد. رفع تنگناها و خلاءهای حقوقی و قانونی ، طراحی برنامه های حمایتی ، آموزشی ، پیشگیرانه و فراهم کردن زمینه و بستر بروز توانمندیهای زنان و حمایت های قانونی و اجتماعی لازم،از خط مشی هایی است که باید در تدوین سیاست ها و برنامه های کلان مورد توجه قرار گیرد. (۱۳۹۵، همدانیان، فاطمه ؛ سیروان قادرمزی)