تعیین میزان رفتارهای پرخاشگرانه و نقش سبکهای فرزندپروری و مهارتهای اجتماعی در پرخاشگری دانش آموزان دختر وپسر شهرکرمانشاه

هدف از پژوهش حاضر تعیین میزان رفتارهای پرخاشگرانه و نقش سبکهای فرزند پروری و مهارت های اجتماعی در پرخاشگری دانش آموزان پایه های چهارم و پنجم ابتدایی شهرکرمانشاه بمی باشد. برای نیل به این هدف ۳۷۰ نفر از دانش آموزان دختر وپسر پایه های چهارم و پنجم ابتدایی از دو ناحیه آموزش و پرورش شهرکرمانشاهبه روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه پرخاشگری، پرسشنامه ابعاد والدینی و پرسشنامه سنجش مهارتهای اجتماعی ماتسون استفاده شد. نتایج نشان داد که میزان پرخاشگری رابطه ای در هر دو جنس دختر و پسر، بالاترین میانگین پرخاشگری و بدبینی کمترین میانگین را دارا بود. همچنین به غیر از پرخاشگری کنشی در بقیه ابعاد پرخاشگری تفاوت معنی داری بین دختران و پسران یافت نشد. در مورد رابطه سبک های فرزند پروری با متغیر پرخاشگری، نتایج حاکی از آن بود که از بین سبک های فرزند پروری فقط ابعاد فرزند پروری طرد، آشفتگی و سرکوب رابطه مثبت معنیدار به متغیر پرخاشگری دارند که در تحلیل رگرسیون گام به گام متغیر سرکوب و آشفتگی به ترتیب اثر معنیداری بر پرخاشگری نشان دادند. همچنین بین تمام ابعاد مهارت های اجتماعی با متغیر پرخاشگری رابطه معنیدار وجود داشت. با توجه به نتایج تحقیق به نظر میرسد سبک های فرزندپروری نامناسب مثل طرد، آشفتگی و سرکوب در افزایش پرخاشگری کودکان نقش دارد و نیاز به توجه به رابطه والدین با کودکان در فضایی گرم و عاطفی می باشد.