اثربخشی سبک فرزندپروری مثبت بر راهبردهای حل تعارض، سرسختی روان شناختی و تنیدگی در مادران دارای کودکان با اختلالات ایذایی

پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش سبک فرزندپروری مثبت بر راهبردهای حل تعارض، سرسختی روان شناختی و تنیدگی در مادران دارای کودکان با اختلالات ایذایی انجام گرفت. طرح پژوهش به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری در این پژوهش شامل کلیه ی مادران دارای کودکان با اختلالات ایذایی ۷) تا ۱۲ ساله) مراجعه کننده به مراکز مشاوره ی تحت پوشش سازمان بهزیستی شهر سنندج در نیمه اول سال ۱۳۹۷ بودند، که به صورت نمونه گیری در دسترس به تعداد ۲۰ نفر از مادرانی که شرایط ورود به پژوهش را داشتند، به عنوان نمونه آماری انتخاب شده و به صورت تصادفی در دو گروه ۱۰ نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. برنامه آموزشی برگرفته از شیوه فرزندپروری مبتنی بر پیشگیری و اصول یادگیری اجتماعی- شناختی ساندرز ۱۹۹۹)؛ نقل از شمس، (۱۳۸۹ در ۱۰ جلسه ی ۹۰ دقیقه ای بر روی گروه آزمایشی انجام گرفت. ابزارهای اندازه گیری مورد استفاده در پژوهش عبارت بودند از مقیاس راهبردهای تعارض موری اشتراس (۲۰۰۲)، مقیاس سرسختی کیامرثی (۱۳۷۶) و مقیاس تنیدگی ادراک شده کوهن .(۱۹۸۳) برای تجزیه و تحلیل داده های آماری از آزمون تحلیل کواریانس چندمتغیره استفاده شد، نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان داد که آموزش سبک فرزندپروری مثبت بر راهبردهای حل تعارض، سرسختی روان شناختی و تنیدگی در مادران دارای کودکان با اختلالات ایذایی موثر بود، بدین معنی که نمره ی راهبردهای حل تعارض و سرسختی روان شناختی مادران گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به گروه کنترل افزایش معنادار داشته، اما نمره تنیدگی کاهش داشته است. بنابراین می توان از آموزش سبک فرزندپروری مثبت جهت بهبود راهبردهای حل تعارض، سرسختی روان شناختی و تنیدگی در مادران دارای کودکان با اختلالات ایذایی اقدام نمود.