بررسی تعارض حکم مشهور فقهی با حدیث

یکی از ادله ی استنباط احکام شرعی؛ حدیث است و یکی از ضعف های حدیث که باعث می شود حدیث از دایره ی حجیب خارج شود ، موضوع بودن آن است . هم بداهت عقل و هم صراحت نقل قرآن را مهم ترین معیار و مرجع در نقد حدیث می داند . در این نوشتار سعی بر این شده تا با روش توصیفی تحقیقی معیار بودن «موافقت با قرآن » یا « عدم مخالفت با قرآن» در روایات عرض، به این سوال پاسخ داده شود : در تعارض حکم مشهور فقهی با حدیث آیا آن جزو احادیث موضوعه محسوب می شود یا نه؟ نتیجه مقاله حاضراین است که از آنجائی که قرآن اصول وکلیات را بیان فرموده و به جزئیات مسائل شرعی که در سنت مطرح است نپرداخته لذا در روایات فروع، موافقت با آیات معنا ندارد و معیار در این موارد «عدم مخالفت » است. بنابراین در هنگام تعارض نمیتوان به طور قطع اذعان به موضوعه بودن آن روایت داشت بلکه می توان این گونه روایات را در بخش اخبار علاجیه مورد بررسی قرار داد