بررسی فرصت ها و تهدیدات ناشی از پیوستن ایران به معاهدات فضا ۱۹۶۷

پس از گذشت نیم قرن از پرتاب اولین ماهواره به فضا نیاز بشر به حقوق فضا بیش از پیش احساس می شود، هدف از تدوین این حقوق، تنظیم فعالیت های فضایی و تدوین قواعد و مقررات حاکم بر این حوزه و رسیدگی به مشکلات ناشی از اکتشاف و استفاده از فضای ماوراء جو می باشد. در این راستا پنج معاهده از سال ۱۹۷۹ - ۱۹۶۷ وضع گردیده است. این معاهدات دارای ابعاد گوناگون و آثار متفاوتی بر امنیت ملی دولت ها علی الخصوص کشور های در حال توسعه می باشند. از جمله تاثیرات آن می توان به اثر گذاری بر حوزه های امنیت نظامی، سیاسی- فرهنگی، اقتصادی و زیست محیطی که جزو عناصر اصلی امنیت ملی کشور ها به شمار می روند، اشاره کرد. از طرف دیگر آثار فراهم شده توسط معاهدات بر حاکمیت و صلاحیت دولت ها نیز سایه انداخته، و ضروری است جهت حفظ استقلال و تثبیت جایگاه امنیت ملی خود از طریق شناسایی فرصت های ضروری معاهداتفضا به تقویت حاکمیت و ارتقاء منافع خود اقدام نمایند. در این پژوهش به آثار معاهدات فضا بر ابعاد و ارکان امنیت ملی پرداخته شده، که با استفاده از روش همبستگی و بهره گیری از استدلال منطقی صورت گرفته است. معاهدات مذکور با اقدامات بین المللی برای رفع نارسایی ها و وضع قوانین ملی دولت ها موجب روزآمد شدن و رفع خلاء های موجود در این حوزه خواهد شد. حقوق فضا تا به امروز آثار مثبت و بعضا منفی در زمینه های امنیت ملی دولت ها در پی داشته است، این آثار نسبت به کشورهای در حال توسعه به دلیل فقدان قابلیت فناوری دارای آثار منفی و تهدید آمیز بوده است.