نظام حقوقی قراردادهای بین المللی نفتی بیع متقابل

یکی از قراردادهای بین المللی که میتوان آن را مهمترین ابزار جذب سرمایه گذاری خارجی قلمداد کرد، قراردادهای بین المللی نفتی بیع متقابل است. هدف این پژوهش توصیفی تحلیلی بررسی نظام حقوقی قراردادهای بین المللی بیع متقابل است. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه ای و ابزار مورد نیاز فیش برداری از کتب، مقالات و... است. این نوع قرارداد که موسوم به قرارداد خدماتی دارای ریسک بالایی بوده و از چالش های بسیاری برخوردار است. ریسک بالای آن مربوط به این است که شرکت خدمات دهنده و مجری پروژه باید در کشور میزبان بنگاهی را احداث و براساس قوانین آن کشور به اکتشاف و عملیات پروژه نفتی بپردازد و قوانین آن کشور را به خوبی شناخته و رعایت نماید. از جمله چالش هایی که می توان در این قراردادها بیان کرد می توان به عدم صرفه جویی در هزینه ها، وجود سقف برای هزینه های سرمایه ای در اجرای پروژه، اختلاف میان پیمانکار وکارفرما، نرخ ثابت بازگشت سرمایه اشاره نمود که می تواند موجب کند شدن و به تعویق انداختن پروژه گردد. قرارداد بیع متقابل از دو قرارداد تجهیزات و تولیدات به واسطه تجهیزات تقسیم می گردد. ابتدا باید کشور میزبان تجهیزات لازم را برای مجری پروژه مهیا نماید و مجری پروژه نیز متعهد می گردد که با استفاده از این تجهیزات به اکتشاف منابع نفتی بپردازد. از نظر حقوق بین الملل نیز این قرارداد تابع نظام حقوقی منتخب طرفین است و با توجه به ماهیت این نوع قرارداد که غالبا اجرای عملیات اکتشاف منابع نفتی است و این منابع از مهمترین ثروت های عمومی هر کشوری محسوب می شود، لذا تحت شرایط ملی گرایانه منعقد می گردد.