شرط ذخیره مالکیت در حقوق انگلیس و حق حبس در حقوق ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی حق حبس در حقوق ایران و شرط ذخیره مالکیت در حقوق انگلیس می باشد.این پژوهش براساس ماده ۳۷۷ قانون مدنی ایران که به موضوع حق حبس می پردازد و بند ۱ ماده ۱۹ قانون بیع کالاانگلیس مصوب ۱۹۷۹ که به موضوع شرط ذخیره مالکیت می پردازد اشاره دارد.یافته های پژوهش نشان می دهد که شرط ذخیره مالکیت همانند حق حبس عمل میکند با این تفاوت که حق حبس زمانی اعمال می شود که فروشنده متصرف در مبیع است و هنوز کالا را به خریدار تحویل نداده است ولی شرط ذخیره مالکیت زمانی اعمال می شود که مبیع بطور واقعی تسلیم خریدار شده است .حق حبس به هردو طرف اختصاص دارد ولی شرط ذخیره مالکیت فقط مختص فروشنده است.با وجود تفاوت هایی که بین این دو نهاد حقوقی وجود دارد وجوه اشتراک زیادی دارند از جمله اینکه ،در هر دو نهاد حقوقی عقد باید معوض به صورت صحیح واقع شده باشد و شرایط صحت معاملات در آن رعایت شده باشد در هردو نهاد حقوقی، حقوق فروشنده تضمین میشود .پژوهش حاضر درصدد است با روش توصیفی تحلیلی در یابد که آیا حق حبس همان کارکردهای شرط ذخیره مالکیت را دارد؟