بررسی پدیده وندالیسم، از منظر قانون و جامعه شناسی

زندگی در جامعه نیازمند رفتارها و هنجار های اجتماعی است. قوانین بخشی از نظم موجود در اجتماع را تامین می کنند، اما همیشه نمی توانند به تنهایی زمینه زندگی مسالمت آمیز انسان ها را در کنار یکدیگر فراهم سازد، بلکه شعور اجتماعی افراد است که بدون وجود قانون نیز آنها را به رعایت ارزش ها و هنجارهای جامعه در این زمینه وا می دارد. اگر هر شخص خود را در برابر آنچه انجام می دهد مسئول بداند، حتی اگر قانونی برای توبیخ و تشویق او در نظر گرفته نشود، بازهم در وجدان خویش احساس جوابگویی دارد و حتی در خلوت هم کاری خلاف هنجار های اجتماعی انجام نمی دهد. اما متاسفانه بسیاری از افراد بدون توجه به حق مساوی همه مردم در بهره مندی از امکانات و آسایش، به راحتی حاضر می شوند به منظور تخلیه روانی خود دست به هر نوع خرابکاری در اجتماع بزنند. این پدیده را وندالیسم اجتماعی می گویند. وندالیسم به معنای تخریب اموال عمومی است. فردی که به صورت بیمارگونه اقدام به تخریب اموال عمومی می نماید و از کار خویش لذت می برد را وندال می گویند. وندالیسم خصوصا برای کسانی که در شهرهای بزرگ و پرجمعیت زندگی میکنند واقعیتی تلخ و در عین حال گریزناپذیر است و تقریبا همه ما و تقریبا هر روز شاهد عوارض این معضل اجتماعی هستیم. اگر چه بزعم آسیب شناسان اجتماعی همه صور و انواع نا بهنجاریها و نژندی های اجتماعی چون سرقت، قتل، قمار، قاچاق، خودکشی، فحشاء، اعتیاد،الکلیسم، وندالیسم و نظایر آن چه به عنوان انحراف (کجروی) و چه در زمره بیمار ی یا اختلال معلول ناسازگاری های است که بر روابط فرد و جامعه حاکم است، ولی وندالیسم در زمره آن دسته از انحرافات و بزهکاری های است که در جامعه جدید نمود و ظهور یافته است. هدف اصلی این نوشتار بررسی مساله وندالیسم، مظاهر آن در مبلمان شهری، دیدگاه قانون نسبت به این این معضل و ارائه راهکار می باشد که بصورت مروری و کتابخانه ای نوشته شده است.