معماری اسلامی و آثار آن در پیشگیری از وقوع جرم

پیشگیری، مجموعه اقدام ها و تدابیری است که از پایه و اساس مانع وقوع جرم و فعلیت یافتن اندیشه جنایی می شود و با ریشه ها و علل پیدایی جرم مبارزه می کند. پیشگیری کیفری و غیر کیفری، اجتناب ناپذیر است و آنچه امروزه رویکردی جدید به چگونگی کنترل بزهکاری محسوب می شود، عبارت است از کلیه اقدامات فردی و عمومی به جز اعمال حقوق کیفری با هدف از بین بردن زمینه های مساعد برای ارتکاب اعمالی که جرم محسوب می شود. دراین میان، نقش آموزه های اسلامی در سالم سازی محیط اجتماعی و سازمانی کاهش تخلف و جرم، و نیز جایگاه رویکردهای آموزه های اسلامی در برنامه پیشگیری از جرم و نظام حقوقی اسلام، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. نتایج حاصل از پژوهش حاضر، گویای این مهم است که پیشگیری از جرم براساس معماری اسلامی یک جریان دو طرفه بوده که هم اماکن مذهبی و هم مردم، در آن نقش سازنده و تاثیرگذاری دارند. تحقیق حاضر که به روش کتابخانه ای انجام گرفته است با هدف توسعه ی سیستماتیک و هماهنگ در زمینه ی برنامه ریزی شهری به دنبال انسجام و تصمیم متولیان ذیربط در کشور، در جهت پیشبرد اهداف مدیریتی و اعمال قوانین جدید در راستای بهره وری و بازگشت به معماری و اصول بومی، می باشد. با بررسی این موضوع می توان گفت که نوع و کیفیت معماری و شهرسازی اسلامی در کاهش یا افزایش وقوع جرایم تاثیر بسیاری دارد. در این میان توجه ویژه به معماری اسلامی و عوامل پیشگیرانه از جرم از قبیل:«اعتقاد به توحید، اعتقاد به معاد، نقش و تاثیر نماز، امر به معروف و نهی از منکر، انفاق و احسان، حجاب و عفاف، نظارت و کنترل، تعلیم و آموزش عمومی، پیشگیری از طریق خانواده، محبت و مهرورزی، معاشرت با نیکان و صالحان، اجرای روش الگو دهی و الگو گیری، ترویج فرهنگ صبر، بردباری و شکرگزاری، فرهنگ قناعت و پرهیز از اسراف و تبذیر و بالاخره تاثیر توبه» و عملیاتی و اجرایی کردن آنها در نظام تعلیم و تربیت فردی وسازمانی میتواند در پیشگیری از تخلف و جرم، مفید و اثربخش باشد.