نقاشی چینی؛ کهنسال، خیال آمیز، مهذب و دریافتنی

در جهان بینی چینی. انسان با طبیعت هماهنگ است و معنای شادمانگی و سعادت در همراه بودن با طبیعت تبیینمی شود و شناخت رموز طبیعت بدون مراقبه و اندیشیدن زرف در آن ممکن نیست. نقاشی چینی با جملات نغز ادبیات غنیچین همراه شده تا قصد اندیشمندان برای غور و تامل و نگاه احترام آمیز به طبیعت به نقش درآید و همچون کمکی برایمراقبه، وسیله ای گردد که انسان را در کسب آگاهی از هستی و طبیعت، یاری رساند. نقاشی چینی تجلی درک هنرمند اززندگی است که با بهره گیری از نمادهای خاص بشری به نمایش در آمده است و به همین جهت با مفهومی که در نمایشواقعیت از نگاه عام تداعی می شود متفاوت است. این شکل از نگارگری در خدمت تلاش انسان در جهت تعالی روح و دستیابیبه مراتب ارزشی والایی است که تنها از طریق سعی بی وقفه در مراقبه میسر می گردد. محصول کار نقاش چینی، تجسمپالایش یافته او از نظاره طبیعتی است که با معیارهای مرسوم زمان و مکان طبقه بندی نمی شود و منبع الهامی برای پیوستگیو هماهنگی با جریان زندگی است. نقش آیین دائو به عنوان تاثیرگذارترین اندیشه بر فرهنگ شرق دور بسیار بیشتر از بودیسمدر هنر چینی رخ نماینده است. این اندیشه کاملا چینی، با دیرینگی و قدمتی بیش از آیین های کنفوسیوس و بودا، به گونه ایفراگیر در تمامی مناطق شرق دور تاثیراتی آشکار گذاشته به طوری که می توان آن را به عنوان روح اندیشه شرقی معرفی نمود.