نیازهای راهنمایی و مشاوره دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز

مقدمه: شناسایی نیازهای مشاوره دانشجویان بستر مناسبی برای سازمان دهی فرایند مشاوره و راهنمایی دانشجویان در دانشگاه فراهم می آورد. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای مشاوره دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال ۱۳۹۲ انجام شد. روش ها: این مطالعه توصیفی-مقطعی بر روی ۳۹۱ نفر از دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز انجام شد. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه ای مشتمل بر ۳۴ سوال با مقیاس ۱ تا ۴ بود که نظر دانشجویان را در مورد شدت نیاز آنان به مشاوره و راهنمایی در زمینه های مختلف مورد پرسش قرار می داد. روایی پرسشنامه با روایی محتوا و پایایی آن از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ تایید شد. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های تی مستقل و ANOVA انجام شد. نتایج: میانگین اولویت نیازهای مشاوره دانشجویان به ترتیب اهمیت عبارت بودند از: در زمینه رشد و ارتقای فردی (۵۹/۰±۷۱/۲)، در زمینه نیازهای شغلی (۶۰/۰±۶۹/۲)، در زمینه نیازهای آموزشی (۷۱/۰±۵۷/۲)، در زمینه نیازهای خانوادگی و ازدواج (۶۲/۰±۵۵/۲) و در زمینه نیازهای عاطفی-روانی (۶۶/۰±۴۷/۲). دانشجویان دختر به طور معناداری در تمام زمینه ها نیازهای مشاوره بیش تری اعلام داشتند (۰۵/۰> p). اما بین میانگین نیازهای مشاوره و راهنمایی دانشجویان در هیچ یک از متغیرهای بومی بودن، محل سکونت، رشته تحصیلی و سال ورود به دانشگاه شغل و سطح سواد والدین تفاوت معنادار آماری مشاهده نشد. نتیجه گیری: از دیدگاه دانشجویان بالاترین نیازهای مشاوره در حیطه رشد و ارتقای فردی و نیاز های شغلی بود؛ لذا توصیه می شود دانشگاه ها و مراکز آموزش عالی در راستای فراهم نمودن زمینه های رشد و پیشرفت تحصیلی دانشجویان و جلوگیری از افت تحصیلی این عوامل را در طراحی برنامه های مشاوره دانشجویی در دانشگاه مورد توجه قرار دهند.