مقایسه تاثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبردهای یادگیری خود تنظیمی

مقدمه: یادگیری خود تنظیمی یک رویکرد مهم آموزشی و پژوهشی است که تحت تاثیر باورهای انگیزشی قرار می گیرد. برخی روش های آموزشی بر باورهای انگیزشی و خود تنظیمی موثرتر است. پژوهش حاضر به منظور مقایسه تاثیر آموزش به روش یادگیری مشارکتی و سخنرانی بر باورهای انگیزشی و راهبرد های یادگیری خود تنظیمی در دانشجویان انجام شد. روش ها: این مطالعه نیمه تجربی در دانشجویان کارشناسی پرستاری و مامایی ترم ۶ (۵۰ نفر) در درس مدیریت در نیم سال دوم تحصیلی ۸۹- ۱۳۸۸ دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی مشهد طی ۶ جلسه ی ۲ ساعته اجرا گردید. دانشجویان بر اساس طرح بلوک تصادفی کامل در گروه های آموزشی یادگیری مشارکتی و سخنرانی قرار گرفتند. ابزار سنجش، پرسشنامه های روا و پایای باورهای انگیزشی و راهبردهای یاد گیری خود تنظیمی MSLQ پینتریچ و دی گروت (Pintrich & De Groot) و مشخصات دموگرافیک بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های تی، من ویتنی، کای اسکوئر، آنالیز واریانس، تحلیل کوواریانس صورت گرفت. نتایج: میانگین خرده آزمون های باور های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی در گروه یاد گیری مشارکتی به طور معناداری بیش تر از گروه سخنرانی بود (۰۵/۰>p) و میانگین اضطراب امتحان در گروه یادگیری مشارکتی به طور معناداری کم تر از گروه سخنرانی بود (۰۵/۰p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه پیشنهاد می شود با به کارگیری روش های آموزشی فعال، باعث مشارکت بیش تر دانشجویان در موضوعات آموزشی شده تا زمینه برای افزایش باور های انگیزشی و راهبردهای خود تنظیمی فراهم گردد.