تاثیر رایحه اسانس پرتقال بر پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان: کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 75
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IJOGI-21-9_011
تاریخ نمایه سازی: 28 مرداد 1402
چکیده مقاله:
مقدمه: افسردگی، از شایعترین مشکلات زنان در دوران حاملگی و بعد از زایمان است. تحقیقات نشان دادهاند رایحه درمانی اختلالات خلقی زنان را کاهش میدهد. با توجه به شرایط زیستی بعد از زایمان و کاهش سطح هورمونی، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر رایحه پرتقال بر پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در تابستان سال ۱۳۹۶ بر روی ۱۰۰ زن زایمان کرده بستری در بخش زنان بیمارستان حضرت امالبنین (س) مشهد انجام شد. افراد بهصورت تصادفی در دو گروه رایحهدرمانی و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله علاوه بر دریافت مراقبت های معمول، از روز دوم بعد از زایمان به مدت ۶ هفته هر ۱۲ ساعت ۳ قطره اسانس پرتقال را روی دستمال ریخته و استنشاق میکردند. در روزهای دهم، سی ام و چهل و دوم بعد از زایمان پرسشنامه افسردگی ادینبورگ در هر دو گروه تکمیل شد و در صورت کسب نمره بالاتر از ۱۲ از پرسشنامه، به روان پزشک ارجاع و تشخیص افسردگی با مصاحبه بالینی و بر اساس معیارهای تشخیصی DSM-۴ انجام شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار آماری SPSS (نسخه ۱۶) و آزمون های آماری کایدو، تی مستقل، تحلیل واریانس با مقادیر تکراری و دقیق فیشر انجام شد. میزان p کمتر از ۰۵/۰ معنیدار در نظر گرفته شد. یافتهها: میانگین نمره افسردگی در گروه مداخله نسبت به گروه کنترل بهصورت معنیداری کاهش پیدا کرد و فراوانی افسردگی در پایان مطالعه در گروه رایحهدرمانی ۰% و در گروه کنترل ۲/۲۲% برآورد شد (۰۰۱/۰>p). نتیجهگیری: استنشاق رایحه پرتقال در دوره بعد از زایمان در پیشگیری از افسردگی بعد از زایمان موثر است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
افسانه مهدی زاده
دانشجوی کارشناسی ارشد مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مهین تفضلی
مربی گروه مامایی، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
سید رضا مظلوم
مربی گروه پرستاری، دانشکده پرستاری و مامایی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
علی منطقی
دانشیار گروه روان پزشکی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
جواد اصیلی
استادیار گروه فارماکوگنوزی، دانشکده داروسازی، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
محمدرضا نورس
استادیار گروه طب سنتی، دانشکده طب ایرانی و مکمل، دانشگاه علوم پزشکی مشهد، مشهد، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :