کاربست رویکرد منظر شهری تاریخی در مدیریت شهرهای میراث جهانی (نمونه مورد مطالعه : مرکز تاریخی ناپل -ایتالیا)

با افزایش سرعت تغییرات در شهرها و وجود معضلات جدی در بافت های تاریخی ، مدیریت موفقیت آمیز میراث شهری در شرایط پیچیده امروز نیازمند ابزاری قوی و در حال تکامل است . نزدیک به دو دهه از طرح رویکرد منظرشهری تاریخی ، از متاخرترین رویکردهای حفاظت و مدیریت شهری از سوی نهادهای بین المللی و بازتاب آن در اسناد مرجع حفاظت می گذرد، رویکردی کل نگر در حفاظت و توسعه یکپارچه ، که با توجه به »ماهیت پویا و متغیر شهرها« و تاکید بر لزوم »مدیریت تغییر« دریچه ای نو در مواجهه با چالش های مدیریت و حفاظت از شهرهای تاریخی گشوده و هدف آن دستیابی به توسعه پایدار است . با این حال در کشورمان، با وجود تعدد شهرهای تاریخی ارزشمند، توجه شایانی به کاربست این رویکرد، در سیاست ها و چارچوبهای مدیریتی نشده و به نظر می رسد چالش هایی در زمینه کاربست چنین طرحهایی وجود داشته که این امر، ضرورت مطالعه در این حوزه و بهرهگیری از تجارب جهانی را دو چندان می کند، زیرا می تواند موجب ارتقای کیفیت طرحهای مشابه در داخل کشور گردد. پژوهش حاضر به روش کیفی و با استفاده از راهبرد موردپژوهی به بررسی چگونگی کاربست این رویکرد در حفاظت و توسعه شهرهای تاریخی می پردازد، شهر ناپل به عنوان نمونه انتخابی مورد مطالعه قرار گرفته . روش دادهاندوزی در پژوهش با اتکا بر مطالعات کتابخانه ای و اسنادی است و نتیجه مطالعات نشان می دهد که کاربست رویکرد (HUL) در ناپل به مدیریت تغییرات مربوط به منابع میراث کمک کرده و فرصت ادغام میراث در میان بخش های مختلف فرهنگی و اقتصادی را برجسته کرده و بازتاب عملی در مورد کاربرد (HUL) ارائه می دهد.