روایت پژوهی زندگی خوابگاهی در یک مدرسه شبانه روزی

یکی از مسائل مهم و نیازهای اساسی جامعه امروز ادامه تحصیل، رشد و ارتقای علمی افراد جامعه است کهجوانان مستعد، علاقمند و تلاشگر را به سوی خود جذب کرده است. (قدرتی، مقصود زاده ۱۳۹۸) در برخی ازشهرهای کوچک رشته های پرطرفدار مثل تجربی به دلیل تعداد اندک دانش آموزان فقط در مرکز شهرستان یایک شهر خاص قرار گرفته است و دانش آموزان برای تحصیل در این رشته باید به شهر دیگری بروند و درمدارس شبانه روزی به تحصیل بپردازند. در خوابگاه ها، کنترل قلمرو مکانی با میزان رضایت ساکنان در ارتباطاست. ایجاد قلمروهای مجزا برای دو هم اتاق، به سادگی ممکن نیست زیرا اثاثیه اتاق ها به گونه ای تثبیتمیشود که دسترسی به حوزه های مختلف اتاق را غیرقابل کنترل می سازد و در این نوع زندگی جمعی روشننیست که هر حوزه فضایی متعلق به کدامیک از ساکنان است. (قدرتی،مقصود زاده، ۱۳۹۸) بچل معتقد استگاهی ازدحام بیش ازحد قلمروهای مکانی تضاد رفتاری ایجاد می کند، به این معنا که تعداد افراد هر اتاق باید باالگوی جاری رفتاری تناسب داشته باشند و هر فرد باید فضای شخصی کافی و دلخواه خود را در اختیار داشتهباشد (بچل، ۱۹۹۷) خوابگاه باید به لحاظ فیزیکی مکان مناسبی باشدو بتواند موقعیت های مناسبی را جهترشد فردی و اجتماعی دانش آموزان و دانشجویان فراهم آورد (استردا و همکاران، ۲۰۰۸). خوابگاه در پیشرفتتحصیل و استقرار زندگی دانش آموز و دانشجو اثرگذار است، اگر این سرپناه نتواند به اندازه کافی رضایتبخشباشد، نخواهد توانست حس موفقیت و مسئولیت پذیری در کسب دانش را برای دانش آموزان و دانشجویان بههمراه داشته باشد (سعیدی و اسماعیلزاده، ۱۳۸۹).