واکاوی ادله موافقان و مخالفان نقل به معنا از منظر فریقین

در مورد نقل به معنا وتاثیر آن دراعتبار و حجیت احادیث، دو نوع نگاه بر مذاهب شیعه و اهل سنت سایه افکنده است.عده ای از علمای فریقین نقل به معنا را تایید و اخبار منقول به این روش را حجت دانسته و برخی دیگر خلاف آن را اعتقاد دارند.هریک از این دو گروه باور خود را بر اساس دلایل عقلی و نقلی فراوانی پایهگذاری میکنند؛ سعی هر دو گروه نیز بر آن است کهبا نقد دلایل مخالف، درستی ادعای خود را اثبات نماید. نوشتار حاضر با تقسیمبندی این دو گروه به موافق و مخالف با روشتوصیفی- تحلیلی و نیز با استفاده از منابع کتابخانه ای برآن است که دلایل هر دو دیدگاه را در مورد حجیت نقل به معنا بررسینموده تا محدوده استفاده از نقل به معنا در میراث حدیثی مسلمین و نگاه فقها و محدثین دومذهب نسبت به استفاده از این روش،روشن گردد. در نهایت یافته ها نشان میدهد که بیشتر محدثین و فقهای شیعه و سنی با تعیین شرایطی خاص؛ استفاده از نقل بهمعنا را در نقل احادیث پذیرفته و به حجیت و اعتبار چنین روایاتی فتوا دادهاند و تقید به الفاظ معصوم را در روایت احادیث لازم ندانسته اند.