پایش خشکسالی با استفاده از شاخص بارش-تبخیرتعرق پتانسیل استاندارد (مطالعه موردی: اقلیم بسیار مرطوب رشت)

خشکسالی نوعی تغییر در شرایط اقلیمی منطقه است که متناسب با شرایط جوی و در بازه زمانی خاص اتفاق می افتد، بنابراین مدیریت منابع آبی در مناطق در معرض خشکسالی از جمله ایران، امری ضروری و غیرقابل اجتناب است. بنابراین، در این پژوهش از شاخص بارش- تبخیرتعرق پتانسیل استاندارد (SPEI) جهت بررسی خشکسالی ایستگاه سینوپتیک رشت با دوره آماری ۳۰ ساله (۲۰۲۰-۱۹۹۱) در مقیاس های زمانی ۳، ۶، ۱۲ و ۲۴ ماهه استفاده گردید. همچنین در این پژوهش از روش پنمن-مانتیث-فائو جهت محاسبه شاخص SPEI مورد استفاده قرار گرفت. کمترین مقدار SPEI مشاهده شده در مقیاس ۳ ماهه متعلق به ماه May سال ۲۰۰۸ (۶۶/۲-)، در مقیاس ۶ ماهه متعلق به ماه April سال ۲۰۰۶ (۳۲/۲-)، در مقیاس ۱۲ ماهه متعلق به ماه December سال ۲۰۱۰ (۰۹/۲-) و در مقیاس ۲۴ ماهه متعلق به ماه December سال ۲۰۱۰ (۳۹/۲-) می باشد. همچنین، مقیاس های زمانی کوتاه مدت فراوانی دوره های خشک و مرطوب زیاد می‎باشد. در صورتیکه با افزایش مقیاس‎های زمانی، فراوانی دوره‎های خشک و مرطوب کاهش می یابد اما تداوم آن افزایش می‎یابد.