طرح ساماندهی سیلاب‎های جنوب غرب زاگرس ۲ (آمایشی سرزمینی)

گرمایش زمین پدیده نوظهوریست که دغدغه پژوهشگران شده است . در ایران، سیلاب بهار سال ۱۳۹۸ هشداری بود که تغییر اقلیم را یاد آوری کرد. این سیلاب در ۵۰ سال اخیر بی سابقه بود و حجم عظیمی از آب شیرین را یکباره به حوزه های آبریز کارون، دز، و کرخه هدیه کرد ولی ظرفیت نگه داری بشدت پایین تر از بارش بود و به تناسب تقسیم نشده بود و موجب ویرانی در این سه حوزه آبریز گردید. این تحقیق در دو بخش تنظیم شده که در بخش اول بحث های کلی مانند لزوم افزایش ظرفیت ها و محل احتمالی و پیشنهاد احداث تونل جهت انتقال آب مازاد به دشت مرکزی مطرح شده که در شماره ۸۴ فصلنامه جامعه مهندسین مشاور آمده است. در این مقاله که بخش دوم تحقیق است ، لزوم افزایش متناسب ذخیره گاه و میزان آنها از دیدگاه آمایش سرزمینی بررسی شده که مبنای محاسباتی افزایش ذخیره ها ، بارش سیلابی در بهار ۹۸ بوده است. با توجه به سابقه، میزان بارش گیری سه حوزه آبریز اصلی فلات ایران محاسبه شده و از آنجا نتایج قابل توجهی حاصل شده است که می توان به اضافه ظرفیت ذخیره ای موجود در حوزه کارون و کمبود شدید ظرفیت ذخیره ای در حوزه دز و همچنین کمبود شدید تخلیه ای در پایین دست سد کرخه اشاره کرد. گرمایش زمین، بارش های فصلی را از تعادل خارج کرده و آنها را بسمت حداکثری و حداقلی سوق داده است و ایمن ترین نتیجه تنها در صورت تطابق برنامه ریزان با این تغییرات اقلیمی حاصل خواهد شد.