ارث بخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر استرس و سازگاری فردی و اجتماعی جوانان نابینا و کم بنیا

هدف پژوهش حاضر آثربخشی آموزش مهارت های ارتباطی بر استرس و سازگاری فردی و اجتماعی جوانان نابینا و کم بینا بود.پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه تجربی است. جامعه پژوهش کلیه جوانان نابینا و کم بینای شهر بیرجند بود؛ که از طریقنمونه گیری در دسترس تعداد نمونه شامل ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه (۱۵ نفر گروه کنترل و ۱۵ نفر گروهآزمایش) موردبررسی قرار گرفت. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه سازگاری کالیفرنیا و استرس لایبوند و لایبوند (۱۹۹۵) و پروتکلمهارت رتباطی، حسین آبادی و امیدیان (۱۳۹۶) استفاده شد. برای تجزیه وتحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس استفاده شد. نتایج یافته ها نشان داد آموزش مهارت ارتباطی بر استرس و سازگاری فردی و اجتماعی افراد نابینا و کم بینا تاثیرگذار بوده است.