بررسی مسائل پیرامون انعقاد قراردادهای مالکیت زمانی در قالب عقود معین

عقود مالکیت زمانی به قراردادهایی اطلاق می شود که در آنها مالکیت یا منفعت واقعی به طور معین به شخص منتقل می شود تا انتقال گیرنده در قسمت معینی از سال حق مالکیت یا بهره برداری در موضوع قرارداد را به دست آورد و بتواند متناوب و به طور دائم از اموال موضوع قرارداد در زمان های مشخص شده در قرارداد استفاده کنید - به عنوان مثال هفته اول هر سال. هدف این مقاله بررسی امکان ایجاد و تشکیل قراردادهای مالکیت زمانی در چارچوب قراردادهای معین می باشد. این مقاله نتیجه می گیرد که این قراردادها را می توان در چهارچوب قراردادی عقود معینی مانند عقود اجاره، مشارکت در غایت، مشارکت در منفعت (ضروری) منعقد کرد. ) مال مشاع را به شرط صلح و سازندگی دارند. اما به دلیل ماهیت این قراردادها امکان تشکیل این قراردادها در چارچوب عقودقرض، معاوضه و انتفاع وجود ندارد.