رابطهی تجربه سوگ با راهبردهای تنظیم هیجان و تاب آوری

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه ی تجربه سوگ با راهبردهای تنظیم هیجان ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری بود. روش تحقیق ، توصیفی از نوع همبستگی است و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه افرادی است که تجربه سوگ در یک سال اخیر را داشتند در فاصله سنی ۳۵-۲۱ شهر اصفهان در سال ۱۳۹۸-۱۳۹۹ بودند. نمونه پژوهش حاضر ۱۲۹ نفر از بزرگسالان بودند، تشکیل دادند، که به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. به منظور بررسی متغیرهای پژوهش هر یک از شرکت کنندگان مقیاس تاب آوری کانر- دیویدسون (CD-RISC)، پرسشنامه تجربه سوگ (GEQ)، پرسشنامه تنظیم شناختی هیجان (CERQ) را تکمیل کردند. برای تحلیل دادهها از آمار توصیفی مثل فراوانی ، درصد فراوانی ، میانگین ، انحراف معیار و آمار استنباطی شامل همبستگی پیرسون و رگرسیون به روش همزمان استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین راهبردهای تنظیم هیجان (۰۰۱/۰ p<،۳۱/۰r=- )، و تاب آوری (۰۰۱/۰ p<،۴۴/۰(r=-، با تجربه سوگ رابطه منفی معنی داری وجود دارد. یافته ها در مجموع بیانگر این است که راهبردهای تنظیم هیجان ، حمایت اجتماعی ادراک شده ، انعطاف پذیری شناختی و تاب آوری ۳۵/۰ درصد از رگرسیون تجربه سوگ را تبیین می کنند.