بررسی تجربیات مهندسی مجدد در ایران

امروزه، انطباق با تغییرات سریع محیطی و کسب انعطاف پذیری ضرورتی اجتناب ناپذیر است . لازمه این کار دگرگون سازی کسب و کار ، جهت انطباق با تغییرات محیطی است . یکی از شناخته شده ترین راهبردهای دگرگون سازی کـسب و کار، مهندسی مجدد می باشد . البته علیرغم اثربخشی بالا ی مهندسی مجدد پیاده سازی این پروژه هـا در بیـشتر مـوارد بـا شکست مواجه می شود . هدف ازاین تحقیق شناسایی عوامل حیاتی موفقیت و شکست پـروژه هـای مهندسـی مجـدد در داخل کشور می باشد . بدین منظور از طرحهایی که با عنوان مهندسی مجدد اجرا شده یا ماهیتی مـشابه بـا پـروژه هـای مهندسی مجدد داشته اند انتخاب و به بررسی عوامل موثر بر پروژه های مهندسی مجدد در آنها پرداختـه شـده اسـت . ایـن عوامل در هفت دسته کلی ، آمادگی سازمان برای اجرای تغییر، برنامه ریزی، شناخت و طراحی، ارزیابی، فرهنگ و تغییـر و تکنولوژی اطلاعات، طبقه بندی و مورد بررسی قرار گرفته است . بررسیها از طریق مطالعه مستندات، انجام مـصاحبه هـای باز و توزیع پرسشنامه انجام گرفته است . نتایج حاصل از انجام بررسیها وضعیت متوسط رو به پـایینی را بـرای پـروژه هـای مورد بررسی نشان می دهد . این امر حکایت از عدم دستیابی به نتایج کامل و مورد انتظار از پروژه ها دارد . عمـده عـواملی را که می توان در این امر موثر دانست عبارتند از : عدم آمادگی سازمانها در اجرای پروژه مهندسی مجدد و مواجهـه بـا تغییـر، عدم توجه به تکنولوژی ا طلاعات، مشارکت نکردن افـراد سـازمان در انجـام پـروژه، عـدم حمایـت مـدیر ارشـد و وجـود مقاومتهـایی در بـین مـدیران میـانی و پرسـنل سـازمان در برابـر پـروژه