آموزش مثبت نگری و تاثیر آن بر روی امید به زندگی در خانواده های دارای فرزند معلول

هدف این مطالعه بررسی اثربخشی آموزش مثبت نگری بر امید به زندگی مادران دارای فرزند معلول جسمی و حرکتی شهر یزد بود. جامعه پژوهش مادران دارای فرزند مبتلا به معلولیت جسمی -حرکتی در شهر یزد بودند که ۴۰ نفر انتخاب و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند و پرسشنامه امید به زندگی و آموزش مثبت نگری اجرا شد. یافته های نشان داد آموزش مثبت نگری بر روی امید به زندگی مادران دارای فرزند معلول تاثیر معناداری داشته لذا آموزش مثبت نگری می تواند به عنوان روشی در جهت توانمند ساختن خانواده های دارای فرزند معلول مورد توجه قرار گیرد.