نقش شخصیت پردازی در شکل گیری دیالکتیک در تسلای فلسفه

تسلای فلسفه تسلایی ادبی است که به نظم و نثر ارائه میشود. این رساله گفتگوی بین بوئثیوس و فلسفه شخصی شده استبعضی. معتقدند که بوئثیوس از طریق این اثر شخصیتپردازی را وارد شعر قرون وسطا کرد. آنچه به ما زاویه دید راوی را ارائه میکند و موجب برقراری دیالکتیک میشود، شخصیت است. در این پژوهش با تجزیه و تحلیل متن پی میبریم که در تسلای فلسفه شخصیت«»برای هدفی غیر از شخصیت پردازی و به منظور انتقال هدف نویسنده، یعنی برقراری دیالکتیک به منظور القای تفکرات فلسفی خلق شده است. در این رساله نه تنها شیوه گفتمان، دیالکتیک است، بلکه دیالکتیک به معنی نوافلاطونی آن، یعنی »سیر« نیز هست که به نور حقیقی میرسد. این سیر شامل فرآیند درک حقیقت و خود حقیقت میشود. بوئثیوس با نگاه ابزاری به ادبیات و استفاده از عناصر ادبی مثل شخصیتها، شعر و موسیقی این دیالکتیک را برقرار میسازد.