اقدام پژوهی: چگونه توانستم مشکل نارسانویسی –بدخطی- دانش آموزم را برطرف کنم؟

مشکل بدخط نویسی ، یکی از مهم ترین مشکلات حوزه اختلالهای یادگیری محسوب می شود. در بررسی علل بدخطی دانش آموزان، علاوه بر عوامل آموزشی و تربیتی موثر بر دست خط آنان، باید عوامل مربوط به وضعیت جسمی و روانی کودکان نیز موردتوجه قرار گیرد. چه بسا بدخطی دانش آموزان به دلیل ضایعات استخوانی ، عصبی یا حالات عاطفی و روانی نامطلوب باشد. در این صورت آموزشهای معلم در زمینه خوشنویسی کافی نخواهد بود و ارجاع به یک متخصص ، امری ضروری است .این پژوهش در سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱ در دبستان دخترانه ی شاهد انجام شده است . بنده، فاطمه ستاری دستنایی ، آموزگار پایه ی اول، با دیدن نحوهی نوشتن و انجام تکالیف دانش آموزم، متوجه مشکل بدخطی او که گاهی تا حد نارسانویسی نیز می رسید، شده بودم. با شواهدی که من از این مشکل داشتم ، تصمیم گرفتم در جهت بهبود خط نوشتاری اش به او کمک نمایم . بنده در این اقدامپژوهی سعی کردم، دانش آموز روش صحیح مداد در دست گرفتن ، نوشتن شکل صحیح حروف، اندازه ی حروف، ابتدا و انتهای نگارش حروف و...را یاد بگیرد. همچنین برای تقویت عضلات ماهیچه ای دست دانش آموز و هماهنگ تر شدن بیشتر چشم و دست او هنگام نوشتن ، فعالیت هایی را در زنگ های هنر انجام دادم و برای رفع موانع فیزیکی ، جسمی و نگارشی تا رسیدن به وضع مطلوب تلاش کردم.