اقدام پژوهی : چگونه توانستم با دادن مسئولیت به شاگردم او را از حالت گوشه گیری و انزوا طلبی بیرون بکشم و به کارهای گروهی علاقه مند کنم ؟

گوشه گیری و انزوا طلبی واکنشی است که باعث می شود کودک از نظر اجتماعی منفرد باقی بماند، دوستان کمی داشته باشد و به ندرت با دوستان همسن خود بازی کند و از ارتباط با محیط اطراف خودداری می کند . گوشه گیری اجتماعی یکی از مشکلات مهم دوران کودکی و نوجوانی است که اغلب دیر شناخته می شود؛ زیرا افراد گوشه گیر برای مدرسه و اطرافیان مشکل آفرین نیستند و حتی ممکن است به عنوان افرادی مودب و مطیع مورد تحسین و تشویق دیگران قرار گیرندو از علاقه و حمایت های عاطفی آنها برخوردار شوند. نشانه های گوناگونی برای گوشه گیری و انزواطلبی وجود دارد که برخی از آنها عبارتنداز: خجالت ، سکوت بی حوصلگی ، نگرانی از آینده، ناتوانی در انجام کارها، شکست پذیری ،دوری از رفاقت ، درون گرایی و...، عوامل متعددی نیز در بروز این عارضه و مقابله با آن نقش دارند که می توان به خانواده،مدرسه ، ویژگی های فردی (ترس)، اجتماع، عوامل فرهنگی و فضای مجازی اشاره کرد. تمام جامعه و از جمله آموزش و پرورش،معلمان و والدین تاثیر انکارناپذیری در رفع این معضل دارند.