آموزش و پرورش و کارکردهای آن در کاهش آسیبهای اجتماعی در دانش آموزان مدارس

نهاد آموزش و پرورش در کنار چهار نهاد دیگر دین ،خانواده اقتصاد و سیاست پنج نهاد اصلی و عمده در هر جامعه ای محسوب می شوند. در این میان نهاد آموزش و پرورش رسالت خطیر انتقال فرهنگ معارف و دانشها و نیز ارزشهای دینی و اخلاقی و معنوی و نیز آموزش مهارتهای زندگی اجتماعی را به نسلهای مختلف را در یک فرایند بلند مدت بر عهده دارد در طی این فرایند این نهاد ممکن است با چالشهای درونی و بیرونی متعددی مواجه شود یکی از این چالشها آسیبهای اجتماعی است. طرح مساله آسیبهای اجتماعی و ضرورت پیشگیری از آن امری اجتناب ناپذیر ،عقلانی منطقی و آیند نگرانه است و مجموعه فرهنگیان اعم از کارشناسان، معلمان، مشاوران و مربیان ... نمیتوانند نسبت به این موضوع بی تفاوت باشند لذا ضرورت فراوانی وجود دارد که به امر آسیبهای اجتماعی و پیشگیری از آن با نگاهی ،علمی پژوهشی دلسوزانه پرداخته شود مطالعه آسیبهای اجتماعی اعم از نابهنجاریها وانحرافات اجتماعی یکی از مهمترین موضوعات مورد بحث جامعه شناسی است. اگر چه مساله نابهنجاری امری نسبی است و از جامعه ای به جا معه دیگر متفاوت است اما آنچه که در این مبحث مطرح میباشد این است که چه عواملی آسیبهای اجتماعی را کاهش یا افزایش می دهد و به بیانی دیگر چگونه میتوان آسیبهای اجتماعی را در بین دانش آموزان کنترل نمود؟ باید بپذیریم آموزش و پرورش به عنوان اصلی ترین نهاد اجتماعی بیشترین تاثیر تربیتی را بر روی یکایک افراد جامعه دارد به شرطی که به موقع و به جا بتواند کارکرد جامعه پذیری و در کنار آن پیشگیری از آسیبهای اجتماعی را فاقد هیچ وقفه و خللی به شکلی مطلوب و مناسب به انجام رساند در مقاله حاضر قصد داریم نقش آموزش و پرورش و معلم در کنترل یا کاهش آسیب های اجتماعی دانش آموزان بپردازیم و به ارائه راهکارها و راه حلهای مورد نیاز در رفع آسیب ها بپردازیم.