اثر افزودن میکروجلبک اسپیرولینا بر ترکیبات شیمیایی و خصوصیات بافتی سوسیس
فایل این مقاله در 8 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
تاریخ نمایه سازی: 27 شهریور 1402
چکیده مقاله:
اسپیرولینا دارای بالاترین سختی (۳/۱۱± ۵۸/۹۲ ) در بین تیمار ها بوده است بیشترین شاخص جویدن مربوط به تیمار ۱/۵ درصد جلبک اسپیرولینا (۲۱/۶۵±۶/۲۱ ) بوده است. همچنین طبق نتایج به دست آمده، تیمار-های حاوی جلبک اسپیرولینا شاخص به هم پیوستگی بالاتری نسبت به نمونه شا هد (فاقد جلبک اسپیرولینا) نشان دادند. افزودن جلبک اسپیرولینا بر روی خاصیت ارتجاعی (فنری)تاثیری نداشته و بین نمونه ها تفاوت معنی داری مشاهده نشد (۰/۰۵>p ). در مجموع افزودن اسپیرولینا به سوسیس باعث بهبود کیفیت تغذیه ای و بافتی سوسیس شد
کلیدواژه ها:
نویسندگان
دانشجوی کارشناسی ارشد فراوری محصولات شیلاتی، گروه شیلات، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
استادیار گروه شیلات، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
استادیار گروه علوم دامی، دانشکده علوم دامی و شیلات، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری
دانشجوی دکتری گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی،دانشکده مهندسی زراعی، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی ساری