تقدس در زیبایی شناسی معماری مذهبی ایران معاصر

معرفت و امر تقدسی نگاه ذهنی، زیبایی شناسانه و حتی فلسفی در معماری ایرانی- اسلامی است. بررسی روند انتقال این دیدگاه در آثار معاصر، ما را به این پرسش ها می رساند که آیا معماری مدرن ایران بخصوص در خلق مکان ها و فضاهای مذهبی، پیوندی ما بین اندیشه سنتی و نگاه هنری دینی برقرار کرده است؟ و یا برعکس آیا این معماری در حرکتی گریز از مرکز به امر تقدس زدایی و معرفت انگاری هنری_ دینی از فضاها دست زده است؟ روش پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش تاریخی_ تطبیقی بوده ، نیز از نظر شیوه توصیفی - تحلیلی(موردی) می باشد.روش جمع آوری اطلاعات کتابخانه ای و میدانی، با فیش برداری و کارت مشاهده بود. جامعه آماری، معماری مذهبی ایران معاصر، نمونه موردی آن، مساجد شهر تهران و روش نمونه گیری تصادفی می باشد. امروزه تقدس در زیبایی شناسی معماری مذهبی ایران به چهار صورت مورد استفاده واقع می گردد. دسته ای با دیدگاه سنتی، بازنمایی آثار گذشتگان است. در مواردی برخی از قراردادی معماری را مانند گنبد و منار در مسجد دارا می باشند. در درسته سوم، ظاهر بنا براساس شیوه سنتی بوده ولی به کاربر امکان دستکاری فضای داخلی داده می شود. اما دسته چهارم که با معماری روز دنیا همگام است، شاهد تبدیل بناهای مذهبی به مراکز توسعه جامعه هستیم.