بررسی افکار سیاسی فردوسی با توجه به شاهنامه

این پژوهش با دیدگاهی توصیفی- تحلیلی به بررسی و تبیین بینش سیاسی ایرانیان درخلال روایت های شاهنامه پرداخته زیراحماسه ملی ما بازتاب دهنده عملکردهای سیاسی پادشاهان باستانی است که اندیشه سیاسی آنان، برنامه ای منسجم برای اداره گیتیبوده و پژوهشگر از دو منظر به بررسی موضوع تحقیق، یعنی «سیاست در شاهنامه فردوسی» پرداخته یکی درحیطه سیاست داخلی دیگری در حوزه سیاست خارجی و نوع تعامل با کشور های دیگر که سیاست داخلی، خود، در برگیرنده مباحث بسیاری است ازجمله: عوامل اقتدار سیاسی حاکمان، تآثیر عامل ایدئولوژیک در ایجاد حوادث مختلف و لزوم بهره مندی شاه از تایید الهی یا همانداشتن فره ایزدی و ذکر ویژگی های حکومت های آرمانی و غیر آرمانی، توجه به جایگاه زنان در امور سیاسی و غافل نبودن از قوانیناجتماعی چون: پرداخت مالیات، امور کیفری، مرزبندی و... از سوی دیگر واکاوی سیاست خارجی نیز شامل موضوعاتی چون جنگ وصلح بوده که مساله جنگ به تنهایی پرداختن به حقوق اسرا و آسیب های ناشی از جنگ را می طلبیده و در مقابل، صلح نیز مستلزمبررسی روابط فرهنگی، اقتصادی و پیشرفت های حاصل از روابط دوستانه بوده است.