مدل سازی و شبیه سازی نانو بیوسنسور آنزیمی با استفاده از شبکه عصبی مصنوعی برای تشخیص آلدرین و بنومیل و دیازینون و توکسافن و کاربامات و مالاتیون و پیرتروئیدو پراکسیدین و آندوسولفان و فوزالون و ایمیدا کلوپراید در مواد غذایی

سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 112

فایل این مقاله در 16 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

FSACONF15_015

تاریخ نمایه سازی: 5 مهر 1402

چکیده مقاله:

هوش مصنوعی در واقع تکنولوژی است که به نحوی قابلیت تفکر دارد . شاخه ای از علوم رایانه است که هدف اصلیآن تولید ماشینهای هوشمندی است که توانایی انجام وظایفی که نیازمند به هوش انسانی است را داشته باشد.هوش مصنوعی در حقیقت نوعی شبیه سازی هوش انسانی برای کامپیوتر است و منظور از هوش مصنوعی در واقعماشینی است که به گونه ای برنامه نویسی شده که همانند انسان فکر کند و توانایی تقلید از رفتار انسان را داشتهباشد. این تعریف می تواند به تمامی ماشین هایی اطلاق شود که بگونه ای همانند ذهن انسان عمل می کنند ومی توانند کارهایی مانند حل مسئله و یادگیری داشته باشند هوش مصنوعی سیستم خبره، رباتیک، یادگیری ماشین،شبکه عصبی ، منطق فاری وپردازش زبان طبیعی را شامل می شود. روش بهینه سازی الگوریتم ژنتیک یکی ازروش های نوین بهینه سازی است که عملکرد بالایی در حل مشکلات سیستم های مختلف دارد. این الگوریتم باالگوبرداری از ساختار ژنتیکی انسان, قادر است تا همواره بهینه ترین جواب را ارائه نماید.آپتامرها به عنوان یکی ازجدیدترین و مطرحترین عناصر زیستی تشخیصی، توجهات زیادی را به خود جلب نموده اند. آپتامرهاالیگونوکلئوتیدهای ( DNA/RNA ) تک رشته ای سنتز شده در شرایط آزمایشگاهی هستند که از طریق فرایندسیلیکس SELEX) ( "تکامل سیستماتیک لیگاندها با غنی سازی نمایی" به دست می آیند .این اولیگونوکلئوتیدهایمصنوعی به دلیل ساختار سه بعدی خاص خود میتوانند به طیف وسیعی از مولکول های هدف با ویژگیگزینش پذیری بالا متصل شوند؛ ویژگی هایی همچون مقرون به صرفه تر بودن، قابلیت اتصال به اهداف متنوع باگزینش پذیری ویژه، پایداری بالا، پتانسیل بازسازی آسان و سازگاری با محیط زیست، آنها را به عنوان لیگاندهایایده آل جهت طراحی حسگرهای زیستی و شناسایی آنالیت های مختلف تبدیل نموده است.

کلیدواژه ها:

نویسندگان

حسین بامری

دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی شیمی دانشگاه فردوسی مشهد

آرش دارا

دانشجوی دکتری مهندسی علوم و صنایع غذایی ، گرایش تکنولوژی مواد غذایی ، موسسه پژوهشی علوم و صنایع غذایی ، مشهد، ایران