بررسی و نقد نظریه «شهادت قولی بدن مادی در قیامت» و دلالت آن بر شعور جمادات از منظر حکمت متعالیه
محل انتشار: فصلنامه حکمت اسلامی، دوره: 9، شماره: 32
سال انتشار: 1401
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 80
فایل این مقاله در 22 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_FHI-9-32_007
تاریخ نمایه سازی: 19 مهر 1402
چکیده مقاله:
تعدادی از آیات قرآن، حاکی از شهادت اعضای بدن کافران و مجرمان بر ضد آنها در قیامت هستند. عده ای گواهی جوارح را از نوع شهادت قولی دانسته اند که به معنای اظهار عالمانه ما فی الضمیر است. بر این اساس، اعضای بدن در دنیا به رفتارهایی که از نفس صادر می شود آگاهی دارند و همان اعضا در قیامت محشور می شوند و علیه نفس گواهی می دهند. طرفداران این دیدگاه، علم جوارح مادی را یکی از ادله شعور در جمادات برشمرده اند که از نظریات ملاصدرا است. در این پژوهش، مساله این است که آیا شهادت قولی جوارح با اندیشه های بنیادین خود ملاصدرا در حکمت متعالیه سازگاری دارد تا بتواند برای اثبات شعورمندی جمادات مورد استفاده قرار گیرد یا خیر؟ نگارنده ثابت نموده است که این دیدگاه مخالف با اندیشه های فلسفی ملاصدرا است؛ زیرا «شهادت عالمانه اعضای بدن مادی علیه نفس در قیامت» مستلزم مغایرت نفس و بدن، استقلال بدن از نفس در علم و فعل و حشر بدن عنصری است. درحالیکه در حکمت صدرایی، بدن و نفس ترکیب اتحادی دارند. بدن بهطور مستقل منشا هیچ کمال و فعلی نیست و انسان با بدن عنصری محشور نمی شود. بنابراین نمی توان به آیات شهادت جوارح، برای اثبات شعور در جمادات استدلال کرد.
نویسندگان
محمد هادی کمالی
دانشجو دکترای حکمت متعالیه دانشگاه فردوسی مشهد
جهانگیر مسعودی
استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد(نویسنده مسئول)
سید حسین سید موسوی
دانشیار و عضو هیئت علمی دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :