مبانی انسان شناسی همزیستی با تاکید بر مساله نجات

همزیستی و کشمکش میان پیروان ادیان و مذاهب، به دلیل آثار و پیامدهای فراوانی که بدنبال دارد، از موضوعات با اهمیت در میان توده مردم و پژوهشگران علوم اجتماعی است .این موضوع از ابعاد متعددی قابل طرح است . این نوشتار بدنبال بررسی موضوع همزیستی از زاویه مبانی انسان شناختی آن با تاکید برنگرش ادیان و مکاتب در مساله نجات است .به همین منظور، به بهره گیری از روش استنطاق و تحلیل متون و با ابزارجمع آوری اطلاعات کتابخانه ای، نگرش انسان شناسی مکاتب و ادیان مختلف به مساله نجات و تاثیری که بر همزیستی دارد مورد بررسی قرارگرفته است .به این ترتیب مکتب اومانیسم به دلیل رویکرد طبیعی، مادی، منفعت جویانه و خودخواهانه به انسان، گرایش ناهمزیستی و واگرایی را تقویت می کند .ادیان الهی، اگر چه انسان شناسی های متفاوتی را ارائه می دهند،اما در نهایت به علت اینکه اعتقاد به هر یک از ادیان مسیحی، یهودی و اسلام، از ارکان ایمان همان دین محسوب می شود، دائره و محدوده نجات نیز در محدوده پیروان همان دین باقی می ماند .از این جهت پیروان هر یک از ادیان الهی، پیروان سایر ادیان الهی را اهل شقاوت قلمداد می کنند .با وجود این، اسلام به علت تاکید بر تاثیر اصول انسان شناختی اختیار و قدرت بر ایمان و عمل صالح، مواردی را تشخیص داده است که نشان می دهد اهل نجات در انحصار پیروان اسلام باقی نمی ماند .علاوه بر اینکه اصول ارزشی و هنجاری اسلام، زمینه های همزیستی پیروان ادیان الهی را مورد تاکید قرارداده است.