بررسی سه رویکرد آموزش عمومی، ویژه و ادغام آنها در آموزش دانش آموزان دارای اختلال خواندن

اختلال خواندن یا نارساخوانی یکی از انواع اختلال های یادگیری است که بیشترین میزان شیوع را در میان کودکان ناتوان داشته است؛ از این رو، رویکرد های آموزشی مورد استفاده معلمان برای بهبود و ارتقای عملکرد تحصیلی این دانش آموزان بسیار مورد بحث و توجه قرار گرفته است. در همین راستا، متخصصان و روانشناسان تربیتی رویکرد های آموزشی مختلف و گاه متضادی را برای ارایه آموزش به این گروه از دانش آموزان پیشنهاد داده اند. یکی از نقطه اختلاف نظر متخصصان تربیتی، محیط آموزشی دانش آموزان ویژه است. برخی عقیده دارند که قرارگیری دانش آموزان ناتوان در کلاس های عمومی می تواند مو۴ثر واقع شود، در مقابل آنها عده ای از متخصصان آموزش استثنایی و ویژه را پیشنهاد می دهند و آن را کارآمد تر می دانند؛ برخی دیگر بر ترکیب این دو رویکرد تاکیددارند و آن را پر بازده ترین روش آموزشی قلمداد کرده اند. از آنجا که هیچ کدام از این رویکرد ها به طور کامل نمی تواند پاسخ گوی نیاز های مختلف این کودکان باشد، معلمان می توانند با بررسی و تحقیق درباره رویکرد های آموزشی متنوع و کاربردی و همچنین با ارزیابی موقعیت خود و دانش آموزان؛ مو۴ثرترین عملکرد را در شرایط موجود انجام دهند و بهترین بازخورد را دریافت کنند. در نتیجه با توجه به اهمیت این موضوع، در این مقاله به بررسی سه رویکرد آموزش عمومی، ویژه و ادغام آنها در آموزش دانش آموزان دارای اختلال یادگیری خواندن می پردازیم.