بررسی و تحلیلی بر نقش آموزش در تاب آوری

تاب آوری مقوله ای است که در روان شناسی به عنوان قدرتی ذهنی یا احساسی که به انسان توان مقابله با بحران ها را می دهد و او را قادر می سازد سریع به وضعیت پیش از بحران بازگردد، مطرح شده است. به نظر می رسد آموزش تاب آوری انعطاف پذیری فرد را افزایش میدهد. این ویژگی باعث افزایش سازگاری افراد با شرایط مختلف میگردد. افراد با تاب آوری بالا در مقابل رویدادهای استرسزا با خوشبینی، ابراز وجود و اعتماد بنفس بیشتری برخورد میکنند. در نتیجه این رویدادها را قابل کنترل میدانند. نگرش خوش بینانه پردازش اطلاعات را موثرتر میکند و فرد راهبردها مقابله فعالتری را به کار میگیرد و توان کنار آمدن با شرایط، تقویت میشود. برابر پژوهش های صورت گرفته این ویژگی های روانشناختی قابلیت آموزش و فراگیری را دارد و افراد نیز می توانند ان را بیاموزند. در این پژوهش ضمن تبیین مفهوم تاب اوری به تحلیل نقش آموزش در توسعه تاب اوری فردی بر مبنای پژوهش های پیشین پرداخته شده است.