رویکردهای ورود فناوری اطلاعات و ارتباطات در آموزش و پرورش

در کشور ایران آموزش رایج یک آموزش سنتی بوده و هر چند در برخی مدارس حرکت های جدیدی در راستای نوآوری در امر آموزش و تدریس صورت گرفته است لکنهنوز تدریس در مدارس عمدتا به شکل سنتی صورت می گیرد. در روشهای نوین تدریس ماندگاری مطلب بیشتر می شود و دانش آموز راحت تر متوجه می شود، لذا روشهای نوین تدریس مورد پذیرش همگان قرار گرفته است. لذا توجه به مدارس پایه و متوسطه مقوله ای منطقی و نوآوری در سیستم مدارس نوعی ضرورت محسوب میشد. این نیازها از یک سو و از طرف دیگر پیشرفت تکنولوژی که با فناوری اطلاعات توانست زندگی بشر را متحول کند باعث شد تا نیاز به تغییر در سیستم آموزشی بیش از پیش احساس شود. ورود فناوری اطلاعات به آموزش و پرورش می تواند هدف ها و ابزارهای تعلیم و تربیت را به طور اساسی تغییر داده و رسالت آموزش و پرورش دانش آموزان را تسهیل نماید .در این میان مدارس تغییراتی پیدا کرده و متناسب با نیازهای روز دانش آموزان از امکانات مختلف استفاده می کنند. به همین علت سیاستگذاران بخش تعلیم و تربیت در بسیاری از کشورها در حال توسعه از جمله ایران به آموزش الکترونیک توجه ویژه نشان داده اند بکارگیری گسترده فناوری اطلاعات و ارتباطات در فرآیند آموزش، همزمان با تحول در رویکردهای آموزش در جهان، زمینه شکل گیری مدارس خلاق را فراهم آورده است.