اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (ACT) بر تحمل پریشانی زنان پس از خیانت همسر

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهدبر تحمل پریشانی زنان پس از خیانت همسر بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با یک گروه کنترل بود. جامعه آماری مورد نظر شامل تمامی زنان آسیب دیده از خیانت شهر خرمبید بود، که از میان آن ها ۲۴ نفر به صورت دردسترس انتخاب و با استفاده از روش تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه تحمل پریشانی سیمونز و گاهر(۲۰۰۵) بود. برای گروه آزمایش ۸ جلسه، هر جلسه ۹۰ دقیقه آموزش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اجرا شد و گروه کنترل هیچ گونه آموزشی دریافت نکرد. یافته ها نشان می دهد که، بین آزمودنی هایی که تحت مداخله ی درمان مبتنی بر پذیرش قرار گرفته اند نسبت به آزمودنی هایی که تحت هیچ مداخله ای قرار نداشته اند در مرحله پسآزمون تفاوت معنیداری وجود دارد(p≤/۰۰۱). بنابراین فرضیهی پژوهش تایید و نتیجه گرفته میشود که روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بهبود تحمل پریشانی آزمودنیهای مورد مطالعه تاثیرگذار است.