توسعه استفاده از بیلان انرژی در مدلسازی توزیعی ذوب برف به منظور ارتقاء مدل بیلان آبی ماهانه
محل انتشار: فصلنامه مدیریت آب و آبیاری، دوره: 13، شماره: 3
سال انتشار: 1402
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 114
فایل این مقاله در 18 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_JWIM-13-3_015
تاریخ نمایه سازی: 30 مهر 1402
چکیده مقاله:
در این پژوهش با استفاده از یک مدل هیدرولوژی ماهانه، به مقایسه سه سناریوی ذوب برف مختلف شامل یک سناریوی دما- مبنا، یک سناریوی مبتنی بر تشعشع خالص و سناریویی مبتنی بر بیلان انرژی در حوضه آبریز طالقان-الموت پرداخته شده و سعی شده با استفاده از دادههای دورسنجی بخشی از چالشهای مدل سازی ذوب برف در حوضهای با دادههای زمینی کم کاهش داده شود. فرایندهای واسنجی و اعتبارسنجی مدل به روشروش دو مرحلهای انجام گرفته است. در یک مرحله به مدل سازی برف به صورت سلولی در سراسر حوضه پرداخته شده و پارامترهای مدل برف مورد واسنجی قرار گرفتهاند. در این مرحله با مقایسه درصد پوشش برف مشاهده شده توسط سنجنده MODIS و مقدار ذخیره برف محاسبه شده در هر سلول توسط مدل، مقدار خطای مدل در شبیهسازی تجمع برف محاسبه شدهاست. در مرحله بعد با شبیهسازی فرایند هیدرولوژی به صورت یکپارچه در کل حوضه، بخش دیگری از متغیرهای تصمیم مورد واسنجی قرار گرفته و با استفاده از شاخصهای خطای مختلف، مورد ارزیابی و اعتبارسنجی واقع شدهاند. نتایج نشاندهنده عملکرد بهتر مدل تشعشع خالص و بیلان انرژی نسبت به مدل دما-مبنا است، بهطوری که شاخص KGE در دوره اعتبارسنجی، برای مدل با ذوب برف دما-مبنا، ۰/۷۲ و برای مدل های تشعشع خالص و بیلان انرژی به ترتیب ۰/۷۸ و ۰/۸۶ بوده است. هم چنین مربع ضریب همبستگی بین دادههای پوشش برف سنجنده MODIS و دادههای ذخیره برف محاسبه شده در سه مدل، بین ۰/۶۲ برای مدل بیلان انرژی تا ۰/۷۲ برای مدل دما-مبنا بوده است. با توجه به نتایج، روش مدل تشعشع خالص و بیلان انرژی امکان برآورد و ارائه مناسبی از ذخیره برفی و هیدرلوژی وابسته به آن در مناطق کوهستانی با اطلاعات کم محیطی را فراهم می کند.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
علی شاکری
دانشکده مهندسی عمران، دانشکدگان فنی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
بنفشه زهرائی
دانشکده مهندسی عمران، دانشکدگان فنی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
محسن ناصری
دانشکده مهندسی عمران، دانشکدگان فنی دانشگاه تهران، تهران، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :