بررسی ترکیبات فعال زیستی آب آلبالو تلخه (White mahaleb L.)
سال انتشار: 1397
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 55
فایل این مقاله در 12 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_IFST-14-1_008
تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1402
چکیده مقاله:
در این پژوهش میزان ویتامین ث، ترکیبات فنل کل (TPC)، فلاونوئید کل (TFC)، آنتوسیانین کل و همچنین ارزیابی فعالیت ضداکسایشی و ضدمیکروبی، آب آلبالو تلخه (White mahaleb L.) مورد بررسی قرار گرفت. میزان ویتامین ث به روش اسپکتروفتومتری، مقدار فنل کل با روش فولین سیوکالتیو، فلاونوئید کل توسط روش رنگ سنجی آلومینیوم کلرید، آنتوسیانین کل به روش متانول اسیدی و فعالیت ضداکسایشی به روش های درصد مهار رادیکال های آزاد دی فنیل پیکریل هیدرازین (DPPH) و قدرت احیاءکنندگی هیدروژن پراکسید انجام گرفت. بررسی فعالیت ضدمیکروبی آب آلبالو تلخه بر سویه های میکروبی اشریشیاکلی، استافیلوکوکوس اورئوس، آسپرژیلوس فلاووس و پنی سیلیوم کرایسوژنوم، به روش انتشار چاهک و در نهایت تعیین حداقل غلظت مهارکنندگی به روش ماکرودایلوشن براث و حداقل غلظت کشندگی با کشت سطحی انجام گردید. مطابق نتایج به دست آمده، میزان ویتامین ث ۰۱/۰±۲۶/۳۹ میلی گرم در ۱۰۰ میلی لیتر، مقدار فنل کل ۰۶/۰±۰۰/۳۰۳ میلی گرم گالیک اسید در ۱۰۰ میلی لیتر، فلاونوئید کل ۰۱/۰±۰۰/۱۷ میلی گرم روتین در میلی لیتر و میزان آنتوسیانین کل ۹۳/۰±۶۳/۸۷۱ میلی گرم سیانیدین در ۱۰۰ میلی لیتر آب میوه تعیین شد. میزان مهار رادیکال های آزاد DPPH و قدرت احیاکنندگی هیدروژن پراکسید توسط آب آلبالو تلخه به ترتیب ۳۰/۷۲ و ۳۳/۶ درصد مشخص شد. آب آلبالو تلخه اثر بازدارندگی روی کپک های آسپرژیلوس فلاووس و پنی سیلیوم کرایسوژنوم نداشت و حداقل غلظت مهارکنندگی آن بر CFU/ml۱۰۲ از باکتری های اشریشیاکلی و استافیلوکوکوس اورئوس به ترتیب در غلظت های ۹/۰ و ۸/۰ درصد از آب میوه مشاهده شد. همچنین اثر کشندگی بر هیچ یک از باکتری های مورد بررسی مشاهده نشد.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
فیروزه بذرافکن
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
سهیلا زرین قلمی
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
علی گنجلو
گروه علوم و مهندسی صنایع غذایی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران.
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :